Sint- Patrick's day 17 maart.... vrijdagavond 19 maart op stap met vrienden van Etienne
Naast het vele werk voor school pik ik af en toehier ookwat feestjes mee. Op 17 maart was het Sint-Patrick's day. Aangezien in Grenoble heel wat Ierse pubs zijn, waren er heel wat feestgangers 's avonds en werden er vele glazen Guinness leeggedronken
Even heelkorte toelichting Sint-Patrick's day voor de mensen die deze feestdag niet kennen:
St. Patrick's day(Iers-Gaelisch: Lá Fhéile Pádraig) is de nationale feestdag van Ierland, Noord-Ierland, Montserrat en de Canadese provincie Newfoundland en Labrador. De feestdag valt op 17 maart, waarbij men de beschermheilige van het land, Sint-Patrick, of Patricius herdenkt. Overal in Ierland wordt dit uitbundig gevierd met openluchtconcerten, kermis, een grote optocht en vuurwerk bij de rivier de Liffey in Dublin. Groen is de kleur die met het festival wordt geassocieerd. Feestgangers dragen meestal groene kleding en men kan bijvoorbeeld groen bier kopen op deze dag.
St. Patrick's Day wordt wereldwijd gevierd, met name in de landen waar veel Ieren naartoe zijn geëmigreerd, voornamelijk de VS en Australië. In deze landen worden veel grote optochten georganiseerd. In New York vindt de oudste en grootste parade ter wereld plaats. Maar ook in Dublin en andere Ierse steden worden parades gehouden.
In veel landen is een jaarlijks groeiende groep mensen die St. Patrick's Day vieren; niet alleen Ieren of mensen met Ierse voorvaderen.
Samen met Etienne en normaal gezien ook andere Franse studenten gingen we samen op stap. Uiteindelijk werd het Etienne en ik die samen in de Guinness vlogen.
Na een dag te hebben gewerkt voor school en op tijd in bed te kruipen, besloten enkele vrienden van Etienne en ik op stap te gaan. De foto's geven verdere uitleg.
Sarah
p.s:Eén van de zinnen die ik heb onthouden van een leerkracht bij ons in school: Amuseer je in Frankrijk en wordt vooral niet verliefd. Ik heb deze wijzeraad spijtig genoeg niet kunnen opvolgen.
Van porte st laurent naar porte de France....
Maandag ben ik vroeg opgestaan. Een prachtige stralende hemel was het eerste wat ik zag ,na de gordijnen te hebben geopend. Na mijn afspraak met de hoofdverpleegkundige van spoed ben ik vertrokken voor een wandeltocht van twee uur.
Mijn eerste stophalte was het musée de Grenoble. Binnen ben ik niet geweest aangezien het buiten te mooi weer was om in een museum rond te hangen.
Het museum werd gesticht in 1798 tijdens de nasleep van de Franse Revolutie. Het werd oorspronkelijk gehuisvestigd in het voormalige Collège des Jésuites, thans het Lycée Stendhal.
In 1872 verhuisde het museum naar een gebouw aan de Place de Verdun, genaamd Musée-Bibliothèque, zo genoemd daar ook de gemeentebibliotheek er was gevestigd.
Het museum is sinds 1994 in de nieuwbouw aan de oever van de rivier Isère gevestigd, daar bevond zich sinds 1988 al het beeldenpark, Parc Albert Michallon, ter grootte van 16.000 m².
De bastille in Grenoble is ook te voet bereikbaar. Mijn wandeltocht begon aan de kerk Sint- Laurent ( porte st laurent) (rechts). De kerk werd gebouwd op de fundamenten van een Merovingische voorganger. De kapel is nu de crypte van de hedendaagse kerk.
De eerste verdediging ( bastille) werd gebouwd door le duc de Lesdiguières in 1591 tijdens de godsdienstoorlogen. Mijn wandeltocht begon daar. Trappen , trappen en nog eens trappen kwam ik tegen.
Een ander deel van verdediging werd gebouwd door generaal Haxo tussen 1823 en 1848. Ook daar heb ik voetsporen nagelaten
Ik kan blijven vertellen over wat ik gezien heb en gelezen. Foto's zeggen meer.
sarah
pré- verjaardagsetentje
Normaal zou ik mijn verjaardag op6 april vieren maar aangezien ik in april nog serieus wat uren stage moet kloppen en nu toch drie weken ' vakantie' heb....een verjaardagsfeestje ruimschoots op voorhand!
Met een veertiental personen zijn we gaan eten in ' el sombrero' een mexicaans restaurant. Tequila werd door iedereen gesmaakt
De studentenmenu ging vlotjes binnen. Als je van de sfeer wil proeven, kijk dan naar de foto's.
p.s: Franse jongens hebben qua cadeaukeuze een goede smaak en precies ook veel geld in de portemonnee : een zilveren ketting en zilveren oorbellen.
Lans du Vercors
Vrijdag was mijn laatste dagje stage op intensieve zorgen. Ik heb gedurende drie weken geen stage. Drie weken dat ik ga werken voor school maar ook de omgeving hier nog wat meer ga verkennen. Vandaag heb ik , wegens sneeuw en nog eens sneeuw, lekker knus op mijn kamertje gewerkt aan stageverslagen en casuïstiek.
Gisteren echter ben ik samen met nog vier andere studenten gaan wandelen in de bergen. Het skigebied Le Vercors is gelegen op een hoogte van 1.000 tot 2.050 meter in de Franse Alpen. Het gebied
wordt gevormd door een aantal kleine dorpen. Dit zijn Villard de Lans, Corrençon-en-Vercors, Autrans, Meaudre, Lans-en-Vercors, Saint-Nizier-du-Moucherotte en Les Coulmes.
Tijdens de Olympische spelen van 1968 in Grenoble was Villard de Lans de thuishaven voor het onderdeel rodelen. Het is een levendig dorpje in het hart van het Parc Régional du Vercors.
We reden door Villard de Lans de hoogte tegemoet. Bij één van de skiliften parkeerden we de auto en vertrokken op wandel. Welk pad we genomen hebben? -> geen flauw idee. Leo , één van de studenten, was de gids. De top hebben we niet bereikt omdat er plots een sneeuwbui opstak en we beslisten om toch maar wijselijk af te dalen. Natuurlijk als echte avonturiers beslisten we , vooral de jongens, om een kortere weg terug te nemen. We liepen niet meer echt op een aangegeven pad. Om nog sneller beneden te zijn, vonden we ook een plastieken plaat waar we wat glijfun mee hadden.
Na een warme chocolademelk te hebben gedronken en onze voeten te hebben opgewarmd in een plaatselijk café ,vertrokken we moe en helemaal nat naar Grenoble.
Sarah
Laatste week op intensieve zorgen
Het einde van mijn eerste leerrijke, vermoeiende stageperiode is in zicht. De verpleegkundigen op dienst hebben zelfs al een koosnaampje voor me: La petite Belge. Waarom deze koosnaam; geen idee.
Ik begin juist alles door te krijgen : werking van toestellen, de verschillen tussen België en hier, de organisatie. De taal begint me meer en meer in de mond te liggen -> Nikel ( super) dus, een stopwoord waarvan zelfs de studenten geen flauw idee hebben van de schrijfwijze.
Deze week heb ik nog vijf vroege shiften voor de boeg. Deze stage was niet alleen leerrijk en vermoeiend maar ook een extra impuls voor me omnog een jaar extra te gaanstuderen. Kon ik maar hier blijven en niet moeten terugkeren naar België?
Extra weetje: Een sociaal leven opbouwen( na de lessen en in het weekend)als Franse student is blijkbaar voor hen heelmoeilijk ( en niet alleenvoor de Franse studenten). In het begin begreep ik niet waarom. Na echter een avondje stappen ,met het idee om eens extra lang in de pubs te gaan drinken, wist ik wel beter. Alle cafés, pubs en noem maar op sluiten om stipt twee uur. Alle studenten worden op straat gezet en dat was het dan! Ze zijn zelfs zo stipt dat je zelfs de tijd niet krijgt om alles op te drinken. Ik verkies dan toch België om eens een stapje in de wereld te zetten.
Sarah
Chamrousse
Zondagmorgen... Ik sta op en zie dat het stralend mooi weer buiten is. De sneeuwtoppen van de bergen liggen in de zon. Er is geen wolkje te bespeuren aan de hemel. Met drie andere studenten ben ik gaan skiën in Chamrousse.
Het skigebied Chamrousse is een leuk skigebied voor mensen diegeen grote tochten willen maken. Het is namelijk een klein skigebied. Aan de linkerkant van het gebied zijn zwarte en rode pistes tevinden. Twee van deze pistes zijn zogenaamde Olympische pistes. Aan de rechterkant van het gebied vind je blauwe en groene pistes, veelal door de bossen.
Het skigebied bij Chamrousse is een aardig sneeuwzeker gebied ondanks de 2250 meter als hoogste punt van het gebied. Er zijn twee snowparken, een boardercross en een slopestyle. Het gebied ligt in Isère, Frankrijk. Het heeft 92 kilometer aan pistes en beschikt over 24 skiliften.
De boardercross heb ik zeker uitgeprobeerd. Soms had ik echt het gevoel dat ik uit de bochten ging vliegen. Het niveau van skipistes ligt toch wel wat hoger dan in Oostenrijk. De twee studenten, Celine en Alice, zijn echte waaghalzen en skiën niet veel op de piste.... en ik volg maar. Het was een zalige, vermoeiende ,maar voor herhaling vatbare dag.
Sarah
